Badanie LEIA-HF ma za zadanie jednoznacznie odpowiedzieć na pytanie (potwierdzić lub zaprzeczyć tezie), czy podawanie wlewów levosimendanu co 4 tygodnie(podczas jednodniowych hospitalizacji) przez 12 miesięcy chorym z ciężką niewydolności serca (NS), zmniejszy istotnie ilość zgonów i nieplanowanych hospitalizacji z powodu niewydolności serca, ocenianych łącznie, w zależności co wystąpi wcześniej.Badanie zaprojektowano tak, aby dodatkowo sprawdzić, czy podczas powtarzanej terapii levosimendanem:(1) poprawi się jakość życia chorych,(2) zmniejszy się obiektywnie zaawansowanie NS (dystans pokonany w teście 6-ciu minut, stężenie NTproBNP, frakcja wyrzutowa lewej komory serca i inne parametryechokardiograficzne),(3) zmniejszą się subiektywne objawy NS (klasa NYHA),(4) czy terapia levosimendanem zapobiegnie przedwczesnym zgonom (poprzez zmniejszenie śmiertelności 12-to i 18-to miesięcznej w grupie chorych w wiekuprodukcyjnym) oraz czy zapobiegnie zgonom w wieku poprodukcyjnym oraz czy w konsekwencji wydłuży długość życia chorych z ciężką niewydolnością serca,(5) czy terapia levosimendanem zwiększy odsetek chorych z całkowitym wyleczeniem (odsetek chorych z wykonaną transplantacją serca).
Zakładany przez nas efekt to 15% bezwzględna i 25% względna redukcja złożonego pierwszorzędowego punktu końcowego, czyli zgonu z dowolnej przyczyny lubhospitalizacji z powodu zaostrzenia niewydolności serca (patrz punkt II.B.18). Natomiast określona przez nas populacja spełniająca kryteria włączenia do badaniaLEIA-HF to w Polsce około 25 tysięcy osób rocznie (patrz punkt II.B.12). W związku z powyższym, oczekiwany przez nas krótkookresowy efekt zdrowotny w porównaniu do obecnego standardu leczenia to uchronienie w ciągu roku w Polsce około 3750 osób przed śmiercią lub zaostrzeniem choroby wymagającym pobytu w szpitalu. Inaczej rzecz ujmując, spodziewamy się, że aby uchronić jedną osobę przedzgonem lub zaostrzeniem niewydolności serca, będziemy musieli leczyć powtarzanymi wlewami levosimendanu przez rok 7 chorych. Spodziewamy się więc, że będzieto wysokoefektywna terapia w grupie chorych z ciężką niewydolnością serca.
W perspektywie efektów zdrowotnych długookresowych, skuteczne leczenie levosimendanem pozwoli zahamować progresję choroby, wydłuży przeciętną długość życiapo rozpoznaniu niewydolności serca oraz poprawi jakość życia pacjentów z ciężką NS. Jednocześnie pozwoli wielu chorym dotrwać do transplantacji serca lubwszczepienia mechanicznego wspomagania krążenia.Tym samym zakładamy, że leczenie levosimendanem w powtarzanych co 4 tygodnie wlewach chorych z ciężką niewydolnością serca ma potencjał w aspekciewszystkich poniższych celów strategicznych.(1) Ratowanie życia i uzyskanie pełnego wyzdrowienia – poprzez zwiększenie odsetka chorych z ciężką niewydolnością serca, który doczekają do zabiegu transplantacjiserca i/lub wszczepienia jako pomost do transplantacji systemu mechanicznego wspomagania krążenia. Jak wiadomo liczba wykonywanych w Polsce zabiegów transplantacji i wczepień urządzeń wspomagających serca jest bardzo ograniczona. Wielu chorych oczekujących umiera zanim znajdzie się dla nich dawca. Szansą dla nich jest wydłużenie życia i zapobieganie kolejnym zaostrzeniom choroby poprzez dedykowane i optymalne strategie terapii farmakologicznej.(2) Ratowanie życia i uzyskanie poprawy stanu zdrowia – poprzez redukcję zgonów, zmniejszenie subiektywnych objawów i obiektywnego stopnia nasilenia niewydolności serca.(3) Zapobiegania przedwczesnemu zgonowi – poprzez zmniejszenie śmiertelności w grupie chorych w wieku produkcyjnym, do czego przyczyni się niewątpliwie zmniejszenie ilości i/lub odsunięcie w czasie zaostrzeń niewydolności serca, jak również możliwość doczekania do wszczepienia systemu mechanicznego wspomagania krążenia.(4) Poprawę jakości życia – zmniejszenie subiektywnych objawów i obiektywnego stopnia nasilenia niewydolności serca oraz poprzez zmniejszenie ilości i/lub odsunięcie w czasie zaostrzeń niewydolności serca
Podsumowując, wdrożenie do systemu opieki zdrowotnej leczenia levosimendanem wg protokołu badania LEIA-HF, w przypadku pozytywnego wyniku badania, poprawi stan zdrowia wśród mieszkańców Polski chorujących na ciężką, przewlekłą chorobę, jaką jest niewydolność serca. Poprzez zahamowanie progresji choroby wydłuży czas życia populacji chorych z niewydolnością serca i zwiększy szansę wielu pacjentów na całkowite wyleczenie zabiegiem transplantacji serca.
Niewydolność serca (NS) jest obecnie największym problemem epidemiologicznym i terapeutycznym w kardiologii. Liczbę osób w Polsce z NS szacuje się na ok. 750tys. Chorzy z NS są obciążeni wysokim ryzykiem zgonu oraz nawracających zaostrzeń, które powodują konieczność hospitalizacji. Liczba zachorowań i hospitalizacji zpowodu NS wzrosła w ostatnich latach i szacuje się, że ten trend będzie się nadal utrzymywał. W 2018 liczba hospitalizacji z powodu NS wyniosła około 240 tysięcy.Roczna śmiertelność po hospitalizacji z powodu NS wynosi 15%, zaś w ciągu 5 lat umiera połowa chorych.
Częstość rehospitalizacji z powodu NS wynosi 25% rocznie.Wielu chorych jest wielokrotnie hospitalizowanych, a każde kolejne zaostrzenie zwiększa ryzyko zgonu, które w ciężkiej postaci NS dochodzi do 50%. Dlatego bardzo ważne są działania związane z profilaktyką wtórną zaostrzeń NS. Pomimo stosowania najnowszej farmakoterapii zalecanej przez ESC, chorzy nadal wracają do szpitali z objawami ostrej NS. Szansą dla nich, podpartą zachęcającymi wstępnymi wynikami badań, może być powtarzane stosowanie levosimendanu.Podstawową odrębnością levosimendanu, wyróżniającą go na tle leków inotropowo-dodatnich, jest zmniejszanie wydatku energetycznego serca w przeliczeniu na efektywność skurczu, niezwiększanie zapotrzebowania na tlen, działanie wazodylatacyjne i kardioprotekcyjne.
Dlatego zaprojektowano wieloośrodkowe, randomizowane, podwójnie zaślepione, kontrolowane placebo badanie LEIA-HF (LEvosimendan In Ambulatory Heart Failurepatients), mające na celu określenie skuteczności powtarzanych wlewów levosimendanu u ambulatoryjnych pacjentów z zaawansowaną skurczową NS.Do badania zrandomizowanych zostanie 350 pacjentów (175 do grupy leczonej levosimendanem i 175 do placebo, łącznie w 12 ośrodkach), z ciężką NS, z frakcjąwyrzutową ≤35%, w III lub w IV klasie NYHA, pomimo przyjmowanej indywidualnie zoptymalizowanej terapii (ang. optimal medical therapy, OMT), zgodnie z zaleceniami ESC. W kryteriach włączenia znalazły się również: hospitalizacja z powodu zaostrzenia niewydolności serca w ciągu ostatnich 3 miesięcy oraz skrócony wynik testukorytarzowego <350m lub podwyższone stężenie NTproBNP ≥1000 pg/mL.Badaną interwencją w LEIA-HF jest podawanie levosimendanu w formie wlewu ciągłego, co 4 tyg. przez 48 tyg. (łącznie 12 wlewów). Wszyscy uczestnicy badania będą ponadto kontynuować OMT. W drugiej fazie badania, po zakończeniu wlewów levosimendanu/placebo, zaplanowano kolejne 6 wizyt, nadal podwójnie zaślepionych, co 4tygodnie, które mają na celu ocenę bezpieczeństwa zaprzestania leczenia (z opcją powrotu do wlewów przez Badacza przy spełnieniu kryteriów zaostrzenia NS). Skuteczność leczenia oceniana będzie po 52 tyg., 4 tygodnie po ostatnim podaniu levosimendanu/placebo.
Pierwszorzędowym punktem końcowym (PPK) jest zgon z dowolnej przyczyny LUB nieplanowana hospitalizacja z powodu niewydolności serca oceniane łącznie wobserwacji 12 miesięcznej. Badanie będzie miało 80% moc dla wiarygodnej oceny 15% bezwzględnej (25% względnej) redukcji PPK w grupie levosimendanu względemplacebo (z 60% do 45%).
Drugorzędowe punkty końcowe dla oceny skuteczności będą oceniane w punktach czasowych 0-12, 12-18 oraz 0-18 miesięcy: śmiertelność całkowita isercowo-naczyniowa, rehospitalizacje w tym z powodu NS, wszczepienie mechanicznego wspomagania krążenia, transplantacja serca, jakość życia, dystans w teście6-cio minutowego marszu 6MWT, NTproBNP, eGFR, wybrane parametry echokardiograficzne oraz odsetek chorych, u których powrócono do wlewówlevosimendanu/placebo w fazie od 12-go do 18-go miesiąca badania.Zalety badania LEIA-HF, w odniesieniu do wad wcześniejszych badań, polegają na przyjęciu „twardego” pierwszorzędowego punktu końcowego przy odpowiednio licznej grupie badanej, długim czasie obserwacji i podawaniu levosimendanu/placebo przez cały 12-to miesięczny okres trwania zasadniczej fazy badania, jak również na innowacyjnej II fazie, pozwalającej ocenić bezpieczeństwo zaprzestania leczenia.Przy pozytywnych wynikach LEIA-HF oczekiwany przez nas krótkookresowy efekt zdrowotny w porównaniu do obecnego standardu leczenia to uchronienie w ciągu rokuw Polsce 3750 osób przed śmiercią lub zaostrzeniem NS i pobytem w szpitalu (oczekiwane NNT=7). W perspektywie długookresowej, skuteczne leczenie levosimendanem pozwoli zahamować progresję NS, wydłuży przeciętną długość życia po rozpoznaniu NS oraz poprawi jakość życia. Jednocześnie pozwoli wielu chorym dotrwać do transplantacji serca lub wszczepienia wspomagania krążenia.Warto nadmienić, że wkrótce kończy się ochrona patentowa levosimendanu, a tym samym możliwe stanie się produkowanie leku w Polsce. Ponadto wydaje się, że przy pozytywnych wynikach badania LEIA-HF, właściwą formułą udostępnienia tego leczenia szerokiej grupie chorych (ok. 25 tys. w Polsce) jest program lekowy. Pozwoli to zachować kontrolę nad wyborem właściwej populacji leczonych oraz ośrodków leczących z odpowiednim zapleczem i doświadczenie