Zindywidualizowana, wczesna identyfikacja chorych wysokiego ryzyka chemiooporności może stanowić w przyszłości podstawę do intensyfikacji leczenia u chorych nieodpowiadających optymalnie na leczenie pierwszej linii lub de-eskalacji leczenia u chorych dobrze odpowiadających na leczenie. Wczesne uchwycenie wznów pozwoliłoby natomiast na rozpoczęcie leczenia przy niskiej masie guza. Projekt jest wieloośrodkowym, interwencyjnym badaniem klinicznym fazy 2 mającym na celu opracowanie algorytmu diagnostycznego, bazującego na dynamice zmian stężenia krążącego DNA pochodzenia nowotworowego, służącego wczesnej identyfikacji chorych wrażliwych i opornych na leczenie, wczesnej identyfikacji nawrotów i określeniu, czy wczesne rozpoczęcie leczenia II linii, podjęte w oparciu o opracowany algorytm, wpłynie na wyniki leczenia w populacji badanej.
Chłoniaki rozlane z dużych komórek B (DLBCL, Diffuse Large B-cell lymphoma) są najczęstszymi chłoniakami nie-Hodgkina. Są to klinicznie, morfologicznie i genetycznie wysoce heterogenne nowotwory limfoidalne wywodzące się z dojrzałych komórek B na różnych etapach różnicowania terminalnego. Współcześnie stosowane leczenie I linii pozwala na uzyskanie remisji u około 60 % chorych na DLBCL, z których około 40% nawraca. Monitorowanie chorych po zakończeniu leczenia I linii opiera się na ocenie kliniczno – radiologicznej. Postępowanie takie nie pozwala na uchwycenie wczesnych cech wznowy choroby, przez co moment rozpoczęcia leczenia II linii następuje przy stosunkowo dużej masie guza. Wczesna identyfikacja chorych opornych na leczenie oraz wczesna identyfikacja wznów stanowią zatem wyjątkowo istotne wyzwanie w obecnym paradygmacie terapeutycznym.