Celem badania jest analiza wpływu EZH2 na regulację ekspresji konkretnych genów związanych z neurozapaleniem i nabyciem prozapalnego fenotypu mikrogleju w modelu in vitro AD, a także wskazanie nowych ścieżek sygnałowych, które mogą prowadzić do nadmiernej, neurotoksycznej aktywacji mikrogleju.
Zaproponowane badania przyczynią się do lepszego zrozumienia niepoznanego dotąd aspektu dotyczącego neurozapalenia towarzyszącego AD. Obecnie choroba Alzheimera (AD) pozostaje chorobą śmiertelną, nieuleczalną, a stosowane leczenie ma jedynie charakter objawowy i wykazuje się niską efektywnością w spowalnianiu postępu choroby.
Choroba Alzheimera (AD) stanowi najczęstszą formę otępienia dotykającą ponad 55 milionów ludzi na całym świecie. Jest nieuleczalną chorobą neurodegeneracyjną prowadzącą do postępującego pogorszenia funkcji poznawczych i utraty zdolności do samodzielnego funkcjonowania. Dotychczasowa teoria patogenezy AD, zwana hipotezą amyloidową, koncentrowała się na procesie akumulacji amyloidu-β (Aβ) oraz splątków neurofibrylarnych jako bezpośredniej przyczynie dysfunkcji neuronów i nieodwracalnego uszkodzenia ośrodkowego układu nerwowego (OUN). Mimo popularności tej teorii, liczne badania kliniczne leków targetującuch akumulację Aβ nie przyniosły satysfakcjonujących rezultatów. W związku z tym, pojawiły się wątpliwości co do trafności hipotezy amyloidowej i zaczęto szerzej patrzeć na patogenezę AD.
Najnowsze badania wskazują na kluczową rolę wrodzonego układu odpornościowego w inicjacji i progresji AD. Kluczowym składnikiem wrodzonej odpowiedzi immunologicznej w OUN jest mikroglej- rezydentne makrofagi mózgu. Udowodniono, że komórki mikrogleju, choć w sytuacji fizjologicznej pełnią przede wszystkim rolę neuroprotekcyjną, w przypadku nadmiernej i patologicznie przedłużającej się aktywacji (spowodowanej na przykład gromadzeniem się patologicznie sfałdowanego białka Aβ) mogą działać neurotoksycznie.