Celem projektu badawczego jest zidentyfikowanie biomarkerów predykcyjnych skuteczności leczenia esketaminą donosową (Spravato) u pacjentów cierpiących na depresję lekooporną. Projekt charakteryzuje się jako wieloośrodkowe badanie obserwacyjne, jedno-ramienne, które świadomie rezygnuje z zastosowania metod randomizacji oraz grupy kontrolnej. Taki wybór metodyki jest podyktowany chęcią analizy naturalnych procesów leczenia bez wprowadzania dodatkowych zmiennych mogących wpłynąć na przebieg terapii standardowej.
Populacja docelowa projektu to dorośli pacjenci, którzy, mimo zastosowania standardowych metod farmakologicznych, nie osiągnęli satysfakcjonującej poprawy. Szacuje się, że w Polsce problem depresji lekoopornej dotyka znaczny odsetek (25 %) cierpiących na depresję. Pacjenci ci będą kwalifikować się do udziału w programie B.147, realizowanego w Polsce, który umożliwia dostęp do nowatorskiej terapii esketaminą donosową.
Celem niniejszego projektu jest zidentyfikowanie biomarkerów predykcyjnych skuteczności leczenia esketaminą donosową (Spravato) u pacjentów cierpiących na depresję lekooporną, zdefiniowaną zgodnie z Międzynarodową Klasyfikacją Chorób (ICD-10) jako F33.1 oraz F33.2, w celu wypracowania nowego schematu diagnostycznego. Hipoteza badawcza opiera się na przesłankach sugerujących, że profil białkowy, bądź jego zmiany we krwi pacjentów mogą być kluczem do przewidywania efektywności leczenia esketaminą, otwierając nowe możliwości w personalizacji metodyki terapii tej szczególnie trudnej do leczenia formy depresji. Depresja stanowi jedno z największych wyzwań współczesnej medycyny, wpływając znacząco na jakość życia milionów ludzi na całym świecie, w tym również w Polsce.